Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015

Μαρμελάδα μήλου με κανέλα

Υπάρχουν μέρες που την ώρα που τρως ένα λαχταριστό σνακ, γεμάτη ενοχές παίρνεις την απόφαση: Από αύριο θα εντάξω περισσότερα φρούτα στη διατροφή μου. Αμέσως μετά τρέχεις στο μανάβη, τη λαϊκή -αν είναι η κατάλληλη μέρα- ή ακόμα και το super market  και προμηθεύεσαι κιλά από πορτοκάλια, μήλα, αχλάδια και ό,τι άλλο βρεις που να είναι της συγκεκριμένης εποχής. 

Την πρώτη μέρα μένεις σταθερή στην απόφασή σου. Τη δεύτερη το ίδιο. Την τρίτη αρχίζει και σου κλείνει το μάτι εκείνο το κριτσίνι που τόσο καλή παρέα κάνει με μια πικάντικη γραβιέρα, αλλά αντιστέκεσαι. Την τέταρτη μέρα το κριτσίνι καλεί ενισχύσεις, μια φέτα ζουμερή γαλοπούλα. Το ξέρεις ότι πρέπει να φανείς σθεναρή και να μην υποχωρήσεις. Τα καταφέρνεις όμως; Μπορεί ναι και μπράβο σου! 

Εγώ πάλι όχι. Τα περισσότερα φρούτα τα τρώω επειδή πρέπει. Πάντα είχα το παράπονο, σαν λάτρης των πιο αλμυρών γεύσεων, γιατί η φύση δεν προνόησε για φρούτα με αλμυρή γεύση. Υπάρχουν γλυκά, ξινά, στυφά αλλά αλμυρά; Μάλλον όχι, ή τουλάχιστον εγώ δεν τα έχω ανακαλύψει ακόμα.

Μια τέτοια μέρα λοιπόν αγόρασα κι εγώ πολλά μήλα. Οι μέρες περνούσαν και εμείς τρώγαμε μήλα, όχι όμως με τον ανάλογο ρυθμό, με αποτέλεσμα να αρχίσουν να χάνουν τη σφριγηλότητά τους. Και όπως λένε και οι γονείς μου "Αν το μήλο είναι φάβα, δεν αξίζει".

Η λύση είναι σχεδόν πάντα η ίδια... γλυκό. Το πιο συνηθισμένο... μηλόπιτα. Ο καλός μου όμως τρώει πολύ συγκεκριμένα γλυκά (βλέπε κυρίως σοκολάτα) και ή θα έτρωγα μόνη μου τη μηλόπιτα (κακή ιδέα) ή θα την πήγαινα στη γλυκατζού μεν, διαβητική δε μητέρα μου (που επίσης ακούγεται πολύ κακή ιδέα) ή θα την πήγαινα στο σχολείο να τη μοιραστώ με γλυκατζήδες συναδέλφους. Έλα όμως που πρόσφατα είχε φέρει κάποιος άλλος μηλόπιτα στο σχολείο! Αποφάσισα λοιπόν να φτιάξω μαρμελάδα, να την αποθηκεύσω και να κάνω τάρτα μήλου στο προσεχές μέλλον (σιγά που θα τη γλίτωναν οι συνάδελφοι). 

Η συνταγή απλή από εδώ. Έκανα τη διπλάσια δόση με ανάμικτα κόκκινα και πράσινα μήλα (είπαμε είχα πάρει πολλά). Έκανα και κάποιες αλλαγές, μειώνοντας τη ζάχαρη και αντικαθιστώντας το μεγαλύτερο μέρος με στέβια ειδική για γλυκά (αναλογίας 1:1). Αποστείρωσα γυάλινα βάζα με το γνωστό τρόπο και έτοιμη η μαρμελάδα.  


Μπήκε στο ντουλάπι δίπλα σε βάζα μαρμελάδας ροδάκινο, πορτοκάλι ακόμα και τσάτνεϊ κρεμμυδιού περιμένοντας με καρτερία τη σειρά της να χρησιμοποιηθεί ή να γίνει δώρο σε κάποιον συγγενή ή φίλο.

Ως την επόμενη ανάρτηση... καλά να περνάτε!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου